Promotory adhezji stosowane w tworzywach polimerowych

Promotory adhezji inaczej środki proadhezyjne stosowane są w celu poprawy przyczepności tworzyw polimerowych lub powłok lakierniczych do podłoży metalowych lub innych, a także przy wytwarzaniu wielowarstwowych folii, których poszczególne warstwy nie wykazują dobrej przyczepności. Najczęściej stosowane promotory adhezji to: 

kopolimery chlorku winylu,

nienasycone poliestry lub polimery winylopirydyny w kombinacji z żywicami epoksydowymi, kopolimerami butadienowo-akrylonitrylowo-metakrylowymi,żywice fenolowe,

pochodne kauczuków,

żywice akrylowe bez dodatków lub z żywicami fenolowo-formaldehydiwymi albo epoksydowymi.
Promotory adhezji tworzą mostki cząsteczkowe na powierzchniach granicznych między dodatkami nieorganicznymi a organiczną matrycą polimerową. Zawierają zdolne do hydrolizy grupy wiążące się z substancją nieorganiczną oraz organiczne grupy funkcyjne w tej samej cząsteczce. Półorganiczne silany i tytaniany wykorzystuje się w tworzywach polimerowych wytworzonych na bazie reaktywnych żywic wzmacnianych włókami szklanymi a promotory z charakterystycznymi organicznymi grupami funkcyjnymi są potrzebne do wytwarzania termoplastycznych kompozytów. Składnik nieorganiczny jest wstępnie pokrywany (również przy użyciu stearynianów) w odrębnej operacji. Promotory adhezji (np. kopolimery chlorku winylu) stosuje się również przy wytwarzaniu mieszanek polimerów z niekompatybilnych lub słabo kompatybilnych składników w przypadku recyklingu.