Lepkość tworzy sztucznych

Lepkość jest miarą oporów stawianych przez materiał podczas płynięcia. Jest odwrotnością płynności.

Płyny możemy podzielić na:

• newtonowskie - charakteryzuje je liniowa zależność między naprężeniem stycznym i szybkością ścinania, np. powietrze, woda, benzyna, ciekłe, metale, zależność słuszna dla wszystkich gazów, cieczy, roztworów o małej masie cząsteczkowej.


• nienewtonowskie - nie wykazują liniowej zależności między naprężeniem stycznym i szybkością ścinania, należą do nich stopione polimery, farby i lakiery, materiały budowlane (glina, asfalt), żywność (sery, dżemy, czekolada, itp.), krew.

Płyny nienewtonowskie można podzielić na dwie zasadnicze grupy: płyny, które nie mają granicy płynięcia (np. stopione polimeru), oraz te które wykazują tą granicę. W grupie płynów bez granicy płynięcia możemy wyróżnić dwa typy:

• płyny pseudoplastyczne (rozrzedzane ścinaniem), dla których naprężenie styczne rośnie wolniej niż liniowo wraz ze zwiększaniem się szybkości ścinania,


• płyny dilatantne (zagęszczane ścinaniem), dla których naprężenie styczne rośnie szybciej niż liniowo wraz ze zwiększaniem się szybkości ścinania.
  
  Krzywa płynięcia płynów nienewtonowskich
  
• 1, 2, 3 – płyny które nie mają granicy płynięcia,
  1 – newtonowski,
  2 - pseudoplastyczny (rozrzedzany ścinaniem),
  3 - dilatantny (zagęszczany ścinaniem).
• 
  4, 5, 6 – płyny które mają granicy płynięcia,
  4 – Binghama,
  5 - rozrzedzany ścinaniem
  6 - zagęszczany ścinaniem

Płyny newtonowskie charakteryzowane są przez lepkość dynamiczną czyli kąt pochylenia krzywej płynięcia względem szybkości ścinania.
Płyny nienewtonowskie charakteryzowane są przez lepkość pozorną, czyli stosunkiem naprężeń stycznych do szybkości ścinania.