Maczanie (zanurzanie) w produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych

Technologia nanoszenia przez maczanie (zanurzanie) (ang. dip forming) ma wiele odmian wynikających z wymagań dotyczących końcowego wyrobu, zastosowanego polimeru, automatyzacji procesu produkcji itp. Została niejako adoptowana z technologii wyrobu świec, znanej już w czasach starożytnych.
Materiały wykorzystywane to m.in.: kauczuk naturalny (z soku mlecznego, lateksu), poli(chlorek winylu) PVC (polimeryzacja monomeru - chlorku winylu), poliuretan (polimeryzacja addycyjna wielofunkcyjnych izocyjanianów do amin i alkoholi), kauczuk syntetyczny (polimeryzacja styrenu i butadienu).
Zastosowanie: rękawice gumowe, trzonki narzędzi ręcznych, korki, itp.

Etapy procesu, przy produkcji z wykorzystaniem poli(chlorek winylu) PVC, dla wyrobów typu: korki, etc.

• umieszczenie wstępnie podgrzanych (temp. 100-170 ⁰C) modeli w plastizolu, (zawiesina emulsyjnego poli(chlorku winylu), PVC w organicznym plastyfikatorze, zawierająca napełniacze mineralne i pigmenty, itp.).
• wyjmowanie wyrobu, należy zsynchronizować szybkość podnoszenia z szybkością odciekania nadmiaru materiału.
• żelowanie (temp. 180-190 ⁰C) zachodzące w układzie polimer PVC - plastyfikator a obejmuje stopniowe przenikanie plastyfikatora w głąb cząstek polimeru i ich pęcznienie. Podczas ochładzania następuje ustalenie adhezji i zestalenie jednolitej masy.
• usunięcie wyrobu z matrycy (dodatki modyfikujące, sprężone powietrze) dla procesu formowania (ang. dip modling), etapu tego pozbawiony jest proces powlekania (ang. dip coating) w którym nałożona warstwa jest na stałe.