Stablizatory do tworzyw sztucznych

Funkcje stabilizatorów:

• zapobieganie niepożądanej lub przedwczesnej polimeryzacji reaktywnych monomerów (hydrochinon),
• przeciwdziałanie termicznej degradacji polimeru w czasie jego przetwórstwa (dla PVC są to sole ołowiu, kadmu lub baru, związki cynoorganiczne, podstawione moczniki, lub związki epoksydowe),
• zapobieganie lub ograniczenie utleniania lub degradacji pod wpływem swiatła i promieniowania nadfioletowego.

Sadza jest najbardziej uniwersalnym stabilizatorem przeciwdziałającym promieniowaniu nadfioletowemu, dalszą klasę stanowią aminy z zawadami przestrzennymi (HALS). Benzofenony estry kwasu salicylowego lub hydroksyfenylobenzotriazole, są dodawane w ilości 0,1-1% i dokonuję przemiany energii promieniowania nadfioletowego w energię cieplną. Do wszystkich tworzyw sztucznych układy stabilizatorów muszę być dostosowane do stosowanego polimeru jak i do wymagań związanych z jego użytkowaniem.